Kuzey Ege'nin İncisi ''Dikili'' Neden Gelişmiyor ? #uyandikili

Bu gün blogum da aslında kategorilerimle hiç alakası olmayan bir konuyu paylaşacağım sizlerle.

Üzülerek hem de.. Neden mi ? Dikili'ye Aşk ile bağlı, Dikili'den başka bir yerde yaşayamayan biri olarak..

Biraz sitem biraz kırgınlık içerikli, uzun uzun dertleşeceğim ve biraz da beni tanıyacağınız bir yayın olacak..

U-12 Dikili Belediye Spor

 KISACA HAKKIMDA ;

8 Mart 1983 yılında Kütahya'da doğmuşum. Annem ev hanımı, babam ise Usta Aşçı. Ben evin ilk çocuğu, benden 1 yıl sonra dünyaya gelen erkek kardeşim ile çekirdek ailemiz tamamlanmış :) Ben 3 yaşıma geldiğimde ise annemin ve babamın aldıkları karar üzerine hiç bilmedikleri ama babamın Manisa'da askerlik yaptığı dönemlerde gelip görüp beğendiği İzmir Dikili'ye taşınmışız. Evet biz aslen İzmir'li değiliz.. ama bizi Dikili'li yapan hikayemiz böyle başlıyor :) Rahmetli babamın hayattayken ısrarla her zaman söylediği bir söz vardı.. ''Öldüğümde beni Dikili'ye gömün''

Mekanı cennet olsun, dediği gibi oldu herşey :( Bende ki bu Dikili sevdası da belki babadan kalmadır kim bilir?

OLİMPİK ANNE ;

 12 Yaşında büyük oğlum, adı Onur.. ilk göz ağrımdır benim :)

Yaşadığımız bazı özel sorunlardan ister istemez nasibini almış bu nedenle de biraz duygusal bir çocuktur.. Geçtiğimiz şubat ayı içerisinde - Anne ben Dikili Belediye Spor'a kayıt olmak istiyorum. Demiş, 

Bende onun gelişimi ve psikolojisi açısından iyi gelir düşüncesiyle bu isteğini gerçekleştirmiştim. U-12 Dikili Belediye Spor Futbolcuları arasında yerini aldı oğlum. Bahsettiğim gibi duygusal ve bir o kadar da ayran gönüllü olmasından dolayı da pek üzerine düşmemiştim açıkçası :) Belki gelip geçici bir hevestir diye düşünmüştüm...

Ta ki... şurada paylaştığım fotoğrafı görene kadar :( Oğlumun gözlerindeki o ifadeyi o mutluluğu gördüğüm an ki duygularımın tarifi imkansız.. Lakin fotoğrafta paylaştığım yazımı okursanız belki anlayabilirsiniz :) İşte o günden sonra ben artık olmam gereken ''Olimpik Anne'' olma yolunda ilk adımımı attım. Belki anlamını bilmeyenler vardır şuradan ve şuradan detaylıca Olimpik Anne ne demek öğrenebilirsiniz. Çocuklarımızın yeteneklerini keşfetmek ve onları o konularda teşvik etmek biz ebeveynlerin görevi.. Nihayetinde İyi İnsanları da Kötü İnsanları da yetiştiren biz anne babalar 

değil miyiz ? Mutlu ve başarılı çocuklar yetiştirmek için neler yapılmalı şu yazıya bir göz atmanızı tavsiye ederim ;)

Kuzey Ege'nin İncisi ''Dikili'' Neden Gelişmiyor ?

28 Mayıs Cumartesi günü U-12 Dikili Belediye Spor'un, Aliağa Aslan gücü Spor ile maçı vardı. Taraftarlar için 25 kişilik ücretsiz servis ayarlanmış, bilirsiniz futbolcular için taraftar desteği çok önemli.. Beklentiler yüksekti, lakin gel gelelim ben de dahil 3 oyuncu annesi, bir arkadaşımız ve benim annem dışında gelen olmadı :( Bunun ne kadar üzücü bir durum olduğunu tahmin edebilirsiniz. Belediye'miz de böyle olacağını tahmin etmiş olmalı ki 1 servis göndermiş!

Ortada 1 servis ve bu kadar az taraftar olunca bizleri de çocukların olduğu servise aldılar. Servisin en arka koltuğuna menemen testileri gibi dizildik (sıkıştık) artık hangi kelime uygun olur bilemiyorum ama her neyse, çocuklarımız için gerekirse ayakta bile gideriz dedik ama o nasıl bir servistir yahu! Arka koltuk sünger lakin resmen gıcırdıyor, yanımızda yağ olsa hayrına biz yağlayacaktık!  Hani o an yaşadığım o şaşkınlıktan aklıma gelmedi keşke video'ya kaydetseydim. Koltuklara, koltuk demeye bin şahit ister o derece rahatsız edici. Hiç abartmıyorum, ben o günden bu yana sırt ve omuz ağrısı çekiyorum. Çocukların oturdukları koltuklar plastik gibi malzemeden ne bir kumaş kaplı ne sünger :(

Lütfen şurada paylaştığım videoyu izleyin ve koltuk diye tabir ettiğim şeylere bir bakın! Bu çocuklar Dikili'mizi temsil eden, geleceği parlak ve başarılı çocuklar.. Belki de her şey bir yana, ilçemiz için gelecek vaat edecek çocuklar olacaklar, kim bilebilir ki ?

Sayın Dikili Belediyesi; Onları rahat ettirmek bu kadar mı zor ? 

Kış boyunca yaşanan mülteci sorunlarından sonra ilçemizin adı ölüm denizi olarak anılmıştı. Çok üzücü olaylar yaşadık o insanların yaşam savaşları... umutları.. o körpecik çocuklar ve ölümler. Sahil boylarına gidemez olmuştuk. Gittiğimizde ise gördüğümüz manzaralar ölümden beterdi ! Rabbim yar ve yardımcıları olsun. Ölenlere rahmet dilemekten başka bir şey gelmedi elimizden..

Lakin bir gerçek var ! Göz ardı edilmemesi gereken bir gerçek !

Burası turizm bölgesi, ama ne yazık ki zengin bölgesi değil :) Demem o ki ; ilçemize çok yakın olan ''Ayvalık'' ile bile kıyaslanamaz.. Aslında durum o kadar içler acısı :(

Yani gelen yazlıkçılar bile genel anlamda orta yaş veya yaşlı kesim ve emekli insanlar.. Aslında Dikili'yi kalkındıracak projeler olmadığından da kaynaklanıyor bunlar ama, bunlar derin ve tartışılacak ayrı bir konu :) Yine de esnaflar yazın gelmesini dört gözle bekliyor.. Ne de olsa herkes ekmeğinin derdinde ama geniş açılı düşünen yok maalesef :(

İlçemizin adı son 1 yıldır öyle bir anıldı ki, sürekli haberlerde bile konu oldu. Bu tarz yaşanan kötü olaylar turizm yerlerini yazlıkçılar ve turistler açısından kötü anlamda etkiler.

İlçemiz adına ortaya çok güzel bir fırsat çıkmış, bu çocuklar Dikili'mize şampiyonluk getiriyorlar. Çocuklar diyorum, çocuklar! Bunu görebilen sadece ben miyim ? bilemiyorum..
Onları takdir ve tebrik etmek bu kadar mı zor ?

Örnek olarak ve kısaca özet geçerek;
Mart ve Nisan aylarında.. '' Dikili'ye 20 bin kişilik Mülteci Kampı kurulacak! '' iddiaları ile çalkalanan Dikili halkı bu olay karşısında birlik olup protesto yapmış meydan dolup taşmıştı. Buradaki amaç Dikili'nin alt yapısı müsait olmadığı için, Mülteci kampı yapılması istenmemesiydi.

Çok güzel bir tablo değilmi ? Olay değil güzel diye bahsettiğim, birlik ve beraberlik olunması, tek yürek olup haksızlığa karşı durmak, güzel olan yanı bu :) İşte her daim olması gereken bu.. İyi günde ve kötü günde birlik beraberlik olduğu sürece orada düzen her daim vardır.

Tekrar 28 Mayıs maç gününe dönelim;

Maç Sonucu :

Dikili Belediye Spor: 3 - Aliağa Aslan gücü: 0

Bir sorun daha.. Aliağa Toki Sahasının halini görmeliydiniz, zemin mıcır parçacıkları doluydu, sakatlık riski var, o sahaya hiç mi bakım yapılmıyor anlamıyorum.. Yinede tüm olumsuzluklara rağmen  Cesur yürekliler'im  maçı kazandılar :)
Facebook hesabımda şurada o güne ait çektiğim resimleri paylaştım. Oradan inceleyebilirsiniz. Mutlulukla, zaferle döndük Dikili'ye.. Dönüş yolunda çocuklarımızın heyecanı bitmiş değildi. Dikili'ye vardığımızda meydanda kutlama yapılacaktı. Hepimizin düşüncesi bu yönde idi.

Günlerce sosyal paylaşım platformlarında maç ile ilgili bilgilendirmeler yapıldı. Maç sonrası da yine aynı şekilde kazanıldığına dair paylaşımlar yapıldı...

Dikili meydana geldiğimizde ise çocuklar sevinçlerini zaferlerini Dikili halkı ile paylaşmak için başladılar sloganlara ne diyorlardı biliyor musunuz ? 

- Dikili seninle ölmeye geldik..

Lakin ortada kimse yok! 

Fotoğraf ve video çekimlerimde arkama dönüp halkın çocuklarımızı desteklediğini görmeyi ve o anları da çekimlerime eklemeyi ne çok isterdim.. İsterdik.

Eksikler sadece Belediye ile de bitmiyor ! Halk olarak da birlik yok !

Birlik ve beraberlik için illa ki başımıza bir musibet mi gelmesi gerekiyor ? 

Anlamıyorum.. Anlayamıyorum.. İçlerinde benim çocuğum da olduğu için değil bu kaygım ! Hepsi bizim çocuklarımız!

Çok mu ince düşünüyorum ? Olaya duygusal mı yaklaşıyorum ?

....Derken Facebook'ta bazı yorumlara rastlıyorum. Sonra diyorum ki; ortada yanlış giden bir şeyler var.. 

Kişiler ile birebir görüşmem olmadığı için, isimsiz olarak paylaşıyorum bu yorumları.. Hepsinin yüreğine sağlık.

- 2010 yılında Dikili Lodos Spor Yıldız Kızlar Voleybol Takımı İzmir adına 3 Türkiye Finallerine katılma hakkı kazanan16 takımdan birisiydi. Başkan Ozan Özçelenk Dikili Çocuklarını Bartın'a götürmek için araç bulamamıştı. Yine o zamanda şimdiki gibi bir avuç insan destek olmuştu. Vakıf Bank Güneş Sigorta gibi bir takımı 3-0 yenince olay olmuştu. Sonuç ise bildiğiniz ve bahsettiğiniz gibi. Sen ben bizim oğlan.. Üzüntü verici bir durum.

 - Semtinin takımına sahip çık diye boşuna demiyoruz herkesin çene de

 - Bundan 2 sene önce çocuklar sokakta oynarken şimdi her yaş grubundan çocuklar bölgesel liglerde şampiyonluk kovalıyor, madalya hakkı kazanıyor. Takım olmayı,Ahlaklı olmayı ve en önemlisi Başarılı sporcu olmayı öğreniyorlar. Şimdi onları gören çocuklar özenerek bakıyor ve hevesleniyorlar. Bizler elimizden geleni yapmak zorundayız, geleceğimiz için,Şehrimiz için...

- Dikili spor da görev yapanlara çok minnattar olmamız gerekirken bakıyorumda geçmişi ne çabuk unutanlara sitemim....herşeye kafaya oynayan şampiyonluklar gören bir takımımız olmuş alt yapıyı 10 numara yapan bir çalışma görüyorum ama ne yazık ki dikili halkı hep seyrediyor ne bir gururlanma ne bir sevinç.Nereye gidiyoruz bilmiyorum ben ama şahsım adıma başta Ahmet Öcal tüm antrenörlerimize malzemeci Enes Öztürk'ten tut tüm emeği gecen herkese dikili aşığı olarak çok teşekkür ederimmm.

Aslında benim 2 gündür yazmaya çalıştıklarımı özetleyen cümleler bunlar :)

Son yorum da gördüğünüz üzre yönetimden bahsedilmiş, ben de artık tam bu konuya değinecektim :)

 Antrenörümüz Sevgili Erden Yengeç hocamız, çocuklarımızın başarısının ana kaynağı, emeği büyük İnsan..

Çocuklarımıza sadece antrenör değil aynı zaman da bir dost, bir arkadaş, bir baba.. 

Çocukların da söylediği gibi; Helal olsun sana Erden Hoca..

Yönetim; Ahmet Öcal, Aytekin Arslan, Doğan Akbulut, Sebahattin Kendir

Ben daha iyisini yazamazdım o nedenle onları en iyi özetleyen cümleler ise şunlar;

- Ben bireysel olarak sizinleyim yetmez belki ama çocuklarımızı spora yönelten bide üstüne şampiyon yapan yönetimi ayakta alkışlıyorum helal olsun size bunu herkes anlamaz sağolun varolun.

Malzeme Görevlileri : Mehmet Ali Mutlu ve Enes Öztürk sadece malzemeci değiller aynı zaman da çocuklarımızın çok sevdiği 2 abileri.. Sizlere de ayrı ayrı teşekkür ederim.

Okan, Necati, Muhammet, Mert, Arda, Melih, Ramazan, Kazım, Eren, Onur, Birhat, Hasan, Yiğit, Gökay hepsi benim çocuklarım, bizim çocuklarımız :) Hedeflediğiniz yolda yılmadan, aynı güç ve arzu ile ilerlemenizi dilerim çocuklar.. Sadece kalbim değil, ben de sizinleyim. Elimden geldiğince de sonuna kadar sizleri destekleyeceğim.

Dikili ile ilgili blog arşivimde yer alan 2 yayınım bulunmakta, keşke bu yayınımda da sizlere keyifle bahsedebileceğim şeyler olsaydı. Lakin durum bundan ibaret. 

Geleceğimizin güvencesi olan çocuklarımızın daha iyi yetişmesi için alt yapılara önem verilmesi ve her türlü desteğin sağlanması gerekir ki; Ülkemizin aynası olan Milli Takım'larda oynayabilecek sporcular yetiştirilebilsin.

Dikili Belediyesi ve Halkına sesleniyorum! Daha güzel, daha mutlu, daha adil, sevgi dolu bir dünya için.
Değerlerimize sahip çıkalım! İlçemize sahip çıkalım!

İzmir veya Dikili'li olup olmamanız farketmez, çocuklarımıza destek olmak için sizlerden tek ricam, bu yayınımı sosyal paylaşım platformlarında (özellikle facebook ve twitter) lütfen paylaşınız. Desteklerinizi esirgemeyiniz.

Her şey çocuklarımız için.. Onların geleceği için.. Daha adil bir dünya için..